Beste Eppo,
Laat ik het maar zeggen: ik volg jou al een geruime tijd. Wees niet bang – ik ben geen stalker. Maar zodra jouw naam ergens opduikt, dan wil ik dat lezen. Zodra er een filmpje op YouTube met jou verschijnt, dan wil ik dat zien. Gek hè? Dat had ik nou nooit met Henk Kraima, de vorige directeur van Stichting CPNB. Het begon natuurlijk met het inmiddels bekende interview in de Volkskrant waarin jij vertelde geen lezer te zijn. ‘Ik lees in principe geen boeken.’ Zo zei je het. De directeur van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek leest geen boeken. Dat is als de gladde autoverkoper die geen rijbewijs blijkt te hebben. De slager die geen vlees eet. De atheïstische dominee. Hun zaak zou snel failliet gaan. Ze zouden snel hun baan verliezen. Maar jij Eppo, jij bent directeur geworden. Dat is knap – dat geef ik meteen toe.
Ik behoorde tot de groep mensen die vreesde voor een volslagen andere koers. ‘Heleen van Royen schrijft Boekenweekgeschenk 2012′. Dat soort berichten. Maar jullie stichting vroeg de Vlaming Tom Lanoye om het geschenk voor volgend jaar te schrijven. Een fantastische keuze. Ik ging ineens even geloven dat het allemaal wel wat meeviel. Dat je natuurlijk medewerkers om je heen hebt die wel lezen, de Nederlandse literatuur van binnen en buiten kennen. Want telkens als het om de inhoud gaat, Eppo, zie ik jou nergens. Bij het woord ‘boek’ lijk jij een stap terug te doen. Verscholen achter publiciteitsmedewerkers. Neem de onderstaande foto. Gekiekt op Manuscripta dit jaar. Een evenement waarbij het draait om boeken en lezen. Wat doet iemand als hij niets van het onderwerp afweet? Hij leidt het publiek af. Hij maakt er een act van. (meer…)